Kantelingsalfabet – Whoop Whoop!

Kantelingsalfabet in Dagblad van het Noorden dd. 25 maart 2015. Met dank aan Pieter Taffijn voor de foto!!

Dat je binnen een paar maanden tijd, samen met ongeveer 100 mede-auteurs zomaar even een boek uit de grond kan stampen; dat houd je toch niet voor mogelijk? En toch kan het. Want wij hebben het namelijk bewezen.

“Op 1 april is het zover: dan is de officiële boeklancering van het Kantelingsalfabet een feit!

Nederland verandert in hoog tempo! Het Kantelingsalfabet gaat over   maatschappelijke transitie in de breedste zin. Over de transitie naar een duurzamere en socialere maatschappij en over hoe wij allen daar onze rol in kunnen pakken. Afwijkende visies, inspirerende vergezichten en persoonlijke kantelmomenten wisselen elkaar daarin af. Want Nederland kantelt.

Online-community. En net zoals het boek is gemaakt door anders-denkers en anders-doeners, was ook het proces, tja, ehm, vooral ànders. Vrijwel niemand kende elkaar. We werkten vooral samen in onze online-community, die werd opgezet door Ingrid Bennink, Richard van der Lee en Sabine van Baal.

Met daarbij de nadruk op samen en werken. Geen geneuzel, koppen ervoor en iedereen pakte vooral datgene op waar hij of zij zin in had. En echt, dan houd je de vaart er wel in. Met als resultaat dat er binnen een maand of 4 een boek stond. Van A tot Z. Hoe toepasselijk voor een Kantelingalfabet.

Deeleconomie In januari 2014 was ik betrokken bij het schrijven en redigeren van artikelen voor het magazine Er is Genoeg over deeleconomie. En zo kon ik de daar geleerde lessen over online samenwerken en het schrijf- en redactieproces meenemen naar het Kantelingsalfabet.  Gewoon, lekker verder delen die kennis. Want zo heeft Nils Roemen, de initiator van Er is Genoeg,  me dat immers impliciet geleerd. Deel wat je kunt delen en geef credits aan de mensen die dat verdienen. Waarvan akte.

“Ik vond het geweldig om in het procesmatige deel van het redactieproces van toegevoegde waarde te kunnen zijn. De beleidsadviseur in mij kwam weer even boven. Heerlijk, dat meedenken en brainstormen….”

Feest! Met groot enthousiasme schreef ik ook mijn eigen hoofdstuk “Feest”. Daarnaast had ik de eer om de hoofdstukken van Henkjan Smits, Lykle de Vries, Erwin van Waeleghem, Jim van der Wardt en Jaap Koper te redigeren.

“Saai? Redigeren? Echt niet! Doorvragen en doorzagen tot ik de kern van het verhaal hélemaal snap. En dat samen treffend verwoorden. Moai wurk! “

Ten slotte… is het hoog tijd om mijn online vriendje Joachim Geerdink te bedanken. Want hij legde in zijn bruisende hoofd een linkje naar mij en vroeg of ik een bijdrage kon leveren aan het Kantelingsalfabet. En dat had hij goed geschoten. Want inderdaad: ik schrijf graag over cocreatie en mensen die het verschil willen maken.

“Kan het anders, leuker, slimmer en duurzamer?  Dan schrijf ik er graag over!”

 

Een journalistiek dagje!

Zoals jullie weten onderzoek ik met liefde het brede journalistieke werkveld om daar mijn droombaan te vinden. En laat gisteren nou net een interessant journalistiek dagje zijn geweest.

Eerst een gesprek met verslaggever Remco in ’t Hof van RTV Noord. Wat een aardige vent is het toch! En wat een kennis van het journalistieke werkveld. Hij is natuurlijk niet voor niks naast zijn werk als journalist ook nog docent. Geweldig om te spreken over de ontwikkelingen binnen het vakgebied en hierover van gedachten te wisselen.

Daarna had ik mijn eerste bijeenkomst van Social Media Club 050. En die ging over niets minder dan de toekomst van de traditionele media.

Er vindt natuurlijk de laatste jaren een kaalslag plaats in onder andere de krantenwereld. Fusie na fusie. Reorganisatie na reorganisatie. Meer werk met minder mensen. Oude verdienmodellen staan al jaren onder druk. Want hoe ga je als krant geld verdienen als de lezer niet meer wil betalen? En wat doe je als het aantal abonnementen dagelijks terugloopt? Daar kwamen verschillende mensen, waaronder Alexander Pleijter, over spreken. Erg interessant en ik werd doodgegooid met taal die ik niet kende. De oortjes klapperden af en toe goed.

De insteek van de presentaties was hoe de traditionele media (met name kranten en televisie) zich zo kunnen vernieuwen dat ze ook in de toekomst het hoofd boven water kunnen houden. Ik vond dat persoonlijk niet een hele geweldige insteek. Dat kwam mede ook doordat ik niet de juiste verwachtingen had bij deze avond. Ik had verwacht dat er een toekomstvisie van de journalistiek geschetst zou worden. Een visie waarbij we met zijn allen konden mee dromen naar hoe het journalistieke werkveld in 2040 eruit zal zien.

Ik denk zelf dat het werkveld zal veranderen en dat er ook hier een geval van “cutting out the middlemen” zal plaatsvinden, zoals in zoveel sectoren. Dan worden we voor ons nieuws dus steeds minder afhankelijk van televisie en kranten en we gaan we steeds meer ons eigen nieuws verzorgen. Dat zie je wereldwijd ook al gebeuren met alle social media kanalen. Ik vind daarnaast dat de nadruk teveel lag op het commerciële aspect. Voor mij als buitenstaander voelde het alsof kranten vrij wanhopig op zoek zijn naar nieuwe verdienmodellen terwijl het erop lijkt dat de consument niet meer bereid is om te betalen voor nieuws dat hij ook gratis kan vinden. Dat neemt niet weg, dat het toch leerzaam was.

Enna van Duinen en ik hebben er voor de lol even over gebrainstormd. Wij denken dat de toekomst van de journalist er misschien wel als volgt uitziet. De functie van journalist zal de kant op gaan van het verzorgen van jouw persoonlijke nieuwsfilter. Je volgt via social media die specifieke journalisten die je interessant vindt op basis van jouw interesse, hobby’s en persoonlijke achtergrond. Journalisten zullen zich nog meer specialiseren. En jij abonneert je op hun nieuwsbrief of dagelijkse nieuwsfilter. Zo hoef je niet meer alle (social) media kanalen af te struinen voor de juiste informatie. Daarbij zorgt jouw journalist ervoor dat hij het nieuws blijft duiden en achtergrondinformatie blijft geven. Zoals hij nu ook doet. En misschien praat je zelf af en toe met hem bij tijdens een koffiemoment of een presentatie. Je wisselt kennis uit en inspireert elkaar misschien zelfs wel.

En het verdienmodel? Dat zit hem in de tijdswinst die je boekt. En tijd is immers geld. Je geeft hem maandelijks 10 of 20 euro voor het filteren van alle voor jou relevante informatie. Dat scheelt jou bergen tijd en hij heeft nog 500 abonnees die hetzelfde doen als jij. Zo is iedereen blij. Is het wat? Wij vonden van wel.

Maar goed, ik zal me verder niet teveel wagen aan brainstormsessies in een werkveld dat niet het mijne is. Hoe dan ook, Social Media Club 050 was leuk. Dit was de eerste en zeker niet de laatste keer. Ook het bijkletsen erna was top en zo heb ik weer allerlei leuke, nieuwe mensen ontmoet. Voor herhaling vatbaar dus. En wel 16 juni: een avondje over Big Data. Komt allen!

Deeleconomie: van moois komt meer moois!

Wat was het een leuke dag, afgelopen woensdag! Eerst een presentatie van ons mooie magazine Er is genoeg! En natuurlijk, een magazine over delen en deeleconomie dat DEEL je. Dus kijk vooral even hoe leuk het is geworden…. en deel het verder! En ja: het openen duurt even. Wat wil je ook, met zo’n groots bestand!

Schitterend toch dat dit hele magazine, van begin tot einde, is samengesteld door allemaal mensen die het leuk vonden om hun inspiratie, tijd en middelen te delen! En of het dus helemaal geen geld heeft gekost? Mwoah, wel wat, de kosten voor het papier. Hoe dat allemaal is geregeld weet ik niet, dat weet de inspirator / organisator Nils Roemen vast. That is: als je het echt graag wilt weten. Wel weet ik dat het bijzonder is, dat iedereen met zoveel plezier en inzet heeft gewerkt aan dit project. Hopelijk draagt dit magazine er aan bij dat de deeleconomie (nog) meer bekendheid krijgt.

En wat zo mogelijk NOG leuker was, was dat tijdens het eten met wat leden van de groep er als vanzelf ook weer volop ideeën en tips werden uitgewisseld en gedeeld. En dat daar dan weer nieuwe mooie dingen uitkwamen. Zo werd er, al pratende aan een tafeltje in een restaurant gesproken over communicatie. Annette bleek hier veel verstand van te hebben. Wow! Waar kwam al die kennis vandaan? En oh, wat zou het tof zijn, als wij daar ook wat meer inzicht in hadden. En ja hoor, vlak daarna, ik was koud terug uit Utrecht, kreeg ik een mailtje. Of we mee wilden doen aan een pilot van Annette Dölle over Liefdevol Communiceren. Maar natuurlijk. En zo komt van moois weer meer moois! Wat een feest! (En Annette, ik heb de door jou gebruikte afbeelding gedeeld. Ik kom deze uitspraak steeds tegen: synchroniciteit).

Oh, oeps, ben ik nu helemaal vergeten te vertellen hoe leuk het was (en is) in de speeltuin van Permanent Beta? Luister maar eens naar dit interview (10 minuten en verder) met Herman Kopinga.

Name(vereist)

Email(vereist)

Website

Comment(vereist)

Verstuur

Δ

Deeleconomie: crowdfunding Snappcar enorm succes.

Dat delen en deeleconomie de toekomst heeft in onze informatiesamenleving, daar ben ik van overtuigd. En met mij, heel veel anderen. Van hun heb ik namelijk die wijsheden mogen lenen, omdat zij ze met mij gedeeld hebben. Hoe kan het ook anders?

Maar dat een bedrijf als SnappCar dat keihard laat zien door middel van een geweldige crowdfunding actie, daar gaan mijn oogjes even extra van glimmen.

Want: hoezo crisis? Hoezo problemen om een lening te krijgen bij een bank? Snappcar wilde een maand geleden € 100.000 ophalen met crowdfunding. Dit streefbedrag hadden ze al na tien dagen binnengehaald! En inmiddels staat hun teller, met nog twee dagen te gaan, al op € 454.450,00. Ofwel vier en een half keer het oorspronkelijke gewenste bedrag!

Delen heeft de toekomst. Het is niet alleen goedkoper, het is ook gewoon socialer en leuker. Dat bleek ook uit een eerder interview dat ik deed met Martijn Veening, enthousiast gebruiker van Mywheels, een soortgelijk initiatief voor autodelen.

Of zoals Nils Roemen dat zo mooi zegt: “Misschien is onze grootste armoede wel, dat we niet genoeg delen”…

Vallen dingen samen of lijkt dat zo?

Wat een ontzettend leuke avond heb ik gisteren gehad. Een mooi gesprek met de immer inspirerende en verbindende Martijn Aslander. Ik vond het een eer dat hij, tussen alle interessante mensen die hij ontmoet, tijd voor mij maakte. Deze week zit hij onder andere aan tafel met niemand minder dan Mark Rutte. Dan word je wel even stil als zo iemand je vraagt of je hem wilt ontmoeten. Wow. Eh, hoezo wil jij MIJ ontmoeten? Natuurlijk, dat is wat je doet, maar MIJ? Ik werd er onzeker en verlegen van.

En Martijn zou Martijn niet zijn, als hij niet met een mooi wild plan kwam. Dus toen ik aangaf dat het mij zo leuk leek om Herman Kopinga live te ontmoeten, belde hij hem direct op. Briljant! Blijkt dat ze goede vrienden zijn. En dat wist ik dan weer niet. “Ehm, Herman? Ik kom over een kwartiertje even een jongedame afleveren, die wil je graag ontmoeten!” Dus, hop samen op de OV-fiets gesprongen en gezellig naar het Noorderplantsoen gefietst, alwaar Herman, zijn leuke vrienden, zijn zelfgemaakte banken (je bent Maker of je bent het niet per slot van rekening) en het eerste kampvuur van het jaar hun opwachting deden! En ja, ook de fles Laphroaig.

Machtig mooie avond was het. En wat een coole dingen maakt Herman zeg. Hij gaat binnenkort hier in Groningen een Maker-ruimte, eh, maken. Volgens mij wordt dat hartstikke tof. Ik ga het in de gaten houden.

En inderdaad, de whiskey vloeide iets te rijkelijk, zeker in combinatie met iets te weinig avondeten. Moet je ook niet meedoen aan van die 30-dagen-veganistisch-eten experimenten. Oeps, dat ligt nogal-niet-zwaar op de maag, die plantaardige maaltijden.

Hoe dan ook, ik ben inmiddels weer helemaal in vorm. Zelfs voldoende in vorm om een patroon te herkennen. Want ik ontdek ineens dat ik gezien word door de mensen die ik graag zie. En zo zien we elkaar. En zo kreeg ik vandaag ineens twee keer de vraag of ik een bakje koffie wilde doen met leuke nieuwe mensen. Dat vind ik supermooi. En daar krijg ik energie van….. het lijkt er op dat dingen samenvallen!

Erisgenoeg.com: Deeleconomie, autodelen en wiskunde!

Het is zover: de website over deeleconomie en delen waar wij met zijn allen met zoveel plezier en inspiratie aan hebben gewerkt is online!

En heel eerlijk gezegd ben ik supertrots dat mijn verhaal over autodelen via MyWheels er ook tussen staat.

Ook nieuwsgierig geworden naar hoe leuk de deeleconomie en delen is? Neem dan vooral een kijkje.

En in de trant van het delen: deel vooral ook deze site met je vrienden, familie en vage kennissen! Sharing is caring!

Goed weekend: die van mij kan nu al niet meer stuk!

Werken opnieuw uitgevonden: ter inspiratie!

En daar zat ik dan, een aantal weken geleden. Ik reed in mijn auto met een volstrekt onbekende dame die ik net digitaal opgepikt had. Ja, ik weet dat het klinkt als het o-zo-schimmige internetdaten, maar dat was het niet. De twee uren rijden van Groningen naar Utrecht waren zo voorbij in dit goede gezelschap. Er werd druk gebabbeld over werk, social media, delen, deeleconomie, Frankrijk, de Franse taal en het moederschap. Meerijdster Jolanda Wending bleek een leuk mens en een hele goede co-piloot!

En toen dus de bijeenkomst, de kick-off in Seats2Meet. Natuurlijk waren we iets te laat, waardoor we ongetwijfeld een mooie “grand opening” hebben gemist. Hoe dan ook, we schoven beide snel een stoel ertussen en luisterden mee.

En waar luisterden we dan precies naar? Eigenlijk naar het resultaat van een oproep die Nils Roemen eerder had gedaan. Voor diegenen die Nils niet kennen: hij is betrokken bij allerlei interessante projecten op het gebied van deelecononomie; hij probeert mensen, ideeën, spullen en kennis bij elkaar te brengen. Nils is een van de grondleggers van Durftevragen. Misschien heb je op Twitter of Facebook wel eens in een berichtje #durftevragen zien staan. Nou, dat komt dus oorspronkelijk daar vandaan. Inmiddels is de hashtag(#) van #Durftevragen op Twitter zijn eigen leven gaan leiden en gebruikt half Nederland hem op social media.

Ik keek om me heen en zag allemaal mensen die daar zaten, gewoon, omdat ze daar wilden zijn. Een bouwer van websites, een communicatiebureau, tekstschrijvers, journalisten in spé en veel zelfstandige ondernemers. De leeftijdsopbouw was divers, er waren twintigers en vijftigers, mannen en vrouwen. En allemaal hadden we zin om samen een website te lanceren, ter promotie van de deeltijdeconomie

En wat er toen gebeurde was magisch. We ging brainstormen en probeerden samen met iemand anders een rubriek op de website van tekst en inhoud te voorzien. Ik werkte lekker samen met Marian van den Assem. En na 3 uurtjes werk, was de opzet voor een nieuwe website over deeleconomie klaar. Klaar? Ja, af. Niks geen geneuzel. Geen beren op de weg. Geen “ja maar”, maar “ja en”!

Nadat deze groep vreemden 3 weken geleden uit elkaar ging, is er veel contact geweest. We hebben een eigen afgeschermde Facebook-pagina, waar we laagdrempelig werkoverleg voeren. We dumpen al onze documenten in een gedeelde map op Google-drive. We bellen elkaar en sms-en. En iedereen doet wat hij leuk vindt. En heb je geen zin? Nou, dan doe je het lekker niet. Als je het maar wel even op tijd aangeeft; wel zo handig voor de planning. Kortom, inspiratie alom en aan deze kant van het scherm een heel blij gezicht. Werk voelde nooit eerder zo erg als een hobby!

En wat gebeurt er dan? Je vraagt of er iemand is die een tekst wil nakijken en binnen een half uur reageren er twee mensen. Die de tekst vervolgens binnen vijf minuten nakijken en terugsturen. En je ook nog voorzien van steekhoudende feedback! Hoezo, achter je collega’s aanmailen of ze dit toch, alsjealsjealsjeBLIEFT zouden willen doen. Of ze even willen reageren? Of ze je mail hebben gezien? Nee, hoor. Niks van dat alles.

Wow, wat een spirit! Wat een inspiratie! En voor mij: wat een eye-opener. Zo kan werk dus ook zijn. Laat mensen het werk doen dat ze leuk vinden, dan gaat het vanzelf. Of is dat wat ze bedoelen met “flow”? Ik denk het wel!

Huh? Deeleconomie?

Deeleconomie? Wat is dat nou weer? Ehm, nou. Hoe leg ik dat uit. Eigenlijk is het een mooi woord voor iets dat al lang bestond. Nabuurschap. Noaberschap. Of gewoon: elkaar helpen waar dat kan. Met mensen, kennis, tijd en middelen.

De deeleconomie geeft antwoord op vragen die altijd al zeurden in mijn achterhoofd. Want waarom zit er in de spits, in vrijwel iedere auto maar één persoon? En: wat zonde dat onze auto zo weinig wordt gebruikt, sinds ik niet meer dagelijks op en neer knal naar Grou. En waarom sleept iedereen zo’n overvloed aan spullen zijn huis in, terwijl ze vaak maar amper gebruikt worden?

Waarom heeft bijna iedereen een eigen boormachine, als je gemiddeld maar 1 of 2 keer per jaar een gat boort? Dat is toch zonde? Zonde van je zuurverdiende geld, zonde van de gebruikte grondstoffen? Vooral ook een gemiste kans, omdat je de boor net zo goed bij je buurvrouw kunt lenen. Kun je gelijk even gezellig met haar bijkletsen.

Ja; dat hebben de marketingjongens en salesmanagers van deze wereld slim bedacht. Want wij zijn natuurlijk allemaal keurig voorgeprogrammeerd om te denken in uitzonderingen. Want, wat nou, als je je boor uitleent en de buurman maakt hem kapot? Of, erger nog, wat nou, als je iemand mee laat rijden in je auto en hij blijkt een perverse seriemoordenaar te zijn? En wat nou, als mensen denken dat je niet zèlf een boor kan betalen? Je bent toch geen sneue armoedzaaier?

En ik altijd maar denken dat ik de enige was die nadacht over dit soort onzin. Maar nee hoor. Zo uniek ben ik natuurlijk helemaal niet. Het blijkt dat er gewoon een heel arsenaal aan mensen is, die ook dit soort gedachten heeft. En sterker nog: niet alleen dit soort gedachten; ze doen er ook daadwerkelijk iets mee!

En daarom kun jij je auto delen via MyWheels. Kun je samen oprijden en carpoolen met Toogethr. Kun je een mooi vakantieappartement huren via AirBnb. En een maaltijd afhalen of zelf koken voor de buren? Dat regel je via Thuisafgehaald. En die boor: die vind je via Peerby gewoon in je eigen buurtje.

Kortom: er is nog een hele wereld aan deeleconomie te winnen voor de meesten onder ons. En omdat deeleconomie dus gewoon heel leuk en handig is, ga ik een kleine, zeer bescheiden bijdrage leveren. Door ervoor te zorgen dat wij Nederlanders de deeleconomie wat helderder voor de bril te krijgen. En dat doe ik niet alleen, nee, dat doe ik met een samengeraapt zootje geweldige en inspirerende mensen. Mensen die ook allemaal houden van delen en leuke initiatieven.

En ik? Ik mag lekker stukjes schrijven en mensen interviewen. Dus eigenlijk: gewoon doen wat ik leuk vind. En allemaal ter meerdere eer en glorie van de deeleconomie. Zodra we online gaan met onze schitterende website “ER IS GENOEG”, horen jullie meer!
—————————————————————————————————————————-

Bovenstaande infographic is hier terug te vinden, voorzien van een interessant artikel. En misschien vind je http://www.deeleconomie.nl ook wel leuk, als je dan toch bezig bent!

Veel inspiratie, weinig werk :-)

Zo, dit is nu de derde keer dat ik dit blog overnieuw begin, want ja, waar te beginnen? Er is zoveel gebeurd sinds ik in november met outplacement ben gegaan.

En het belangrijkste daarvan? Dat ik mezelf hervind. Ik lees veel boeken waar ik blij van word, kijk documentaires en klooi online en offline heel wat rond, kortom: ik ben lekker doelloos aan het grasduinen.

En in dat doelloos grasduinen zit het ‘em nou juist. Door al dat nutteloze gehang, gelees, getwitter en geïnspireer, tekenen zich toch ineens contouren af van wat zou kunnen zijn. Zou kunnen zijn? Jazeker! Maar als je dacht dat ik nèt in tongen sprak, nou, dan wordt het nu nòg weer vager. Ben je er nog? Niet meer? Al afgehaakt? Snap ik. Heb ik zelf soms ook last van. Het is me dan toch ook een vaag proces waar ik in zit.

Want kijk, als ik nou lekker makkelijk op zoek was naar een baan, tja, dan wist ik wel wat ik moest gaan doen. Gewoon, wat ik altijd deed. Even checken op de vacaturesites, CV aanpassen, lekker vlot briefje maken (vind ik nog leuk ook) en hop! Na eerst wat vruchteloze eerste pogingen, dan toch op gesprek en ja hoor: met een beetje geluk weer een baan rijker. Maar goed, nu is het dus anders. Heel anders zelf.

Want ja: ik wil helemaal geen baan meer. Of, althans, niet een baan zoals ik altijd heb gehad. Een baan waarbij ik van tevoren ongeveer weet wat ik kan verwachten. Ik zou graag iets heel anders willen. Dus geen negen tot vijf baan. Misschien wel helemaal geen baan zoals de meeste mensen een baan hebben. Eigenlijk heb ik daar helemaal geen zin meer in. Ik heb zin om rond te klooien en te doen waar ik zelf zin in heb.

En waar heb ik dan zin in? Ik heb zin in vrijheid. Afwisseling. Avontuur. In reizen. Verhalen vertellen. Lezen. Schrijven. Mensen ontmoeten (hoe aparter hoe beter). In goede gesprekken. Ongewone en innovatieve projecten. Mensen en ideeën met elkaar verbinden. Meer Frans praten. Veel lol maken en nog meer slap ouwehoeren. En, als het even kan: er ook nog voor betaald worden.

Met zo’n heldere functieomschrijving èn in deze tijden van overvloed* lijkt het me dan ook geen enkel probleem om nog vòòr de lente, mijn droombaan te hebben gevonden. Dus als jij bovenstaande functie ergens tegenkomt: laat het me dan even weten, ok? Dan doe ik gewoon weer dat riedeltje met het CV, de brief en het gesprek en dan komt het vast helemaal goed!

*Leestip: Abundance, the future is better than you think! Peter Diamandis en Steven Kotler. Ik ben hem nu zelf aan het lezen, maar leen hem graag uit zodra hij uit is :-). Zie ook onze bolle vriend voor meer info: http://bit.ly/1cIrSeK

Met de billen bloot.

Al dagen ben ik het aan het uitstellen. Ja, inderdaad, die enorme vragenlijst van bijna 90 bladzijden die ik in moet vullen voor mijn outplacement traject. Of, zoals de assistente zei: “Hij hoeft niet helemaal af hoor, bij de eerste afspraak”. De eerste begeleidingsafspraak heb ik morgenochtend om 11.30 uur. En de lijst? Die is eerder “helemaal niet af”, dan “niet helemaal af”.

Een mooi gevalletje van uitstelgedrag dus. Uiteraard kan ik hiervoor verschillende “goede” redenen aanwijzen. Ten eerste die enorme blauwe rechtervoet die ik sinds 4 dagen heb. Te danken aan een aanvaring met de deur, met de stoelpoot en zoonlief. Die voet zorgt ervoor dat ik niet lekker in mijn vel zit en steeds pijn heb.

Tweede reden is zoonlief die graag filmpjes kijkt op de computer. En daar hebben we er maar 1 van. Derde reden is dochterlief van 5 maanden die net is overgegaan op vaste voeding en daar toch wel wat last van heeft. En dus veel op de arm moet. En, typen met één hand gaat mij slecht af.

En aan mezelf? Daar ligt het natuurlijk niet aan. Nee joh. Ik ben hartstikke gemotiveerd. Gemotiveerd voor het schrijven op dit blog, gemotiveerd om lekker te koken, gemotiveerd om me te verdiepen in slimmer werken, twitter, waardepaling achteraf en allerlei andere interessante uitwassen van de netwerk- en informatiesamenleving. Maar lijstwerk? Getver, nee. Niet inspirerend genoeg.

Laat ik daarom maar gelijk het nuttige en aangename verenigen. Ik ga, voor het goede (outplacement)doel, met de billen bloot. Bij deze bied ik jullie de gelegenheid om mij publiekelijk te fileren.

Stap 1: Kies de 5 persoonskenmerken die het meest op mij van toepassing zijn.
Persoonskenmerken
Aardig                        Grootmoedig                 Positief
Actief                          Humoristisch                Praktisch
Adequaat                   Harde werker               Rustig
Behulpzaam               Hartelijk                        Rationeel
Betrokken                  Ideologisch                    Rivaliserend
Consequent                Integer                          Recalcitrant
Collegiaal                    Joviaal                           Slordig
Consciëntieus             Krachtig                        Systematisch
Daadkrachtig             Kwalitatief ingesteld   Schuldbewust
Dominant                   Lijdzaam                       Sportief
Duidelijk                     Levendig                      Talentvol
Eerlijk                         Loyaal                          Uithoudingsvermogen
Efficiënt                      Moraliserend               Vriendelijk
Effectief                      Nauwkeurig                 Vrolijk
Formeel                     Negatief                        Warm
Flexibel                      Opportunistisch          Weerbarstig
Geconcentreerd        Open Zachtaardig
Geprikkeld                Oprecht

Stap 2: Maak je top 5 en geef aan waarom. Post deze als reactie op mijn blog.
Jouw top 5           Reden:
1.
2.
3.
4.
5.

Stap 3: Ik maak inzichtelijk wat jullie vonden. Alvast bedankt!